!en büyük korkunuz nedir?

fiilli bir şey olmamakla birlikte en büyük korkum bir canlı olduğu için çokça sinirimi bozuyor açıkçası
ne bileyim yükseklik korkusu falan olsa psikolojik destekle halledilir mesela, en azından öyle diye düşünüyorum.

en büyük korkumun kendisi; yılan.
evet efendim, canlı olan.

selakofobim var. köpek balığı korkusu. bence benimkisi salakofobi zira salakça bir fobi; yüzdüğüm hiçbir denizde köpek balığı saldırısı olmuyor. jaws filmleri yüzünden oldu.

fobilerden soyutlarsak, en büyük korkum aklımı kaybetmek. sonra da ömür boyu acı çektirecek bir hastalığa/rahatsızlığa yakalanmak ve ömür boyu tutsak edilmek.

küt diye ölmekten korkmam ama geride kalan sevdiklerim üzülür diye çekinirim.

yapmam talep edildiğinde hüngür hüngür ağlama, kalp çarpıntısı, sadece ellerde değil tüm bedende titreme, boğazda düğümlenme, dizlerin tutmaması gibi aşırı tepkiler verdiğim bir korkum var. onun dışında da hiçbir şeyden korkmadığımı iddialı bir şekilde söyleyebilirim.

korkum: basamak araları boş olan merdivenlerden inmek çıkmak, tahtalarının arasında mesafe olan köprülerden ve aralarında boşluk olan kayalıklar gibi yerlerden geçmek.

merdivense ağlaya ağlaya oturarak iner ve dizlerimin üzerinde sürünerek çıkarım. köprüyse hava buz gibi olsa da sudan geçerim. kayalıksa aralarına girip diğerine tekrar tırmanarak geçerim. bu konu ile ilgili beni vurun daha iyi noktasındayım ve tedavi bile olmam hakkında konuşmak istemem.

arkadaşlarımın elinde buna dair viral olabilecek potansiyelde videolar var yapmak zorunda kaldığım anlardan. bu arkadaşlarım ve elimi tutup zorla geçirenler, arkamdan itenler kara listemde.

cinnet.

felç.

yaşlanmak -işler yolunda giderse olacak olan-

kendim hakkındaki kararlardan tamamen dışlanmak. hastalık sebebiyle olabilir, siyasal sebeplerle olabilir fark etmez. kendim hakkındaki kararların tamamından dışlandığımı hissetmek galiba hayatımdaki tüm anlamı silip süpürür.

bir daha kimseyi sevememek.